Persmededeling EGD&P, 9 september 2015

Lancering campagne Werelderfgoed Doel & polder

Op 10 september ging in Ouden Doel een nieuwe campagne van de Erfgoedgemeenschap Doel &Polder van start. Daarbij werd onderstaande tekst verspreid.

In verschillende officiële studies en publicaties van de overheid wordt het uitzonderlijke karakter van het bouwkundig, agrarisch, natuurlijk en landschappelijk erfgoed van de streek benadrukt. Op het terrein merken wij geen spatje beleid dat hiermee overeenstemt. Integendeel. Afbraakdossiers van erfgoedsites worden verder voorbereid en landschappelijke verminkingen worden aangekondigd. Zelfs als dit onwettelijk is (baggerdepot Nieuwe Arenbergpolder) en ontluisterend en onnodig (bomengalerij langs de Zoetenberm), om maar enkele voorbeelden te geven. De Erfgoedgemeenschap Doel & Polder vzw zal hiertegen reageren met alle wettelijke middelen die ons ter beschikking staan. Om dit te benadrukken lanceert de EGD&P een campagne om de streek als werelderfgoed te waarderen.

Op geen enkele plaats ter wereld tref je op een dichtheid van enkele vierkante kilometers zoveel dijken aan die aangelegd zijn in steeds een ander tijdssegment. Deze voor de wereld unieke 'dijkensequentie' (Rurale erfgoedstudie, Vlaamse overheid, 2013) heeft mee het polderlandschap, de bebouwing en het polderleven bepaald tot op de dag van vandaag. Antwerpen en de polder kwamen elkaar steeds tegen. Tijdens het verval van Antwerpen in de noodlottige 16de eeuw investeerden rijke Antwerpse burgers als Rubens en Brant in de heraanleg van Doelpolder en zorgden zo voor een heropleving van de economie van stad en streek. De statige polderschuren, het Hooghuis en de Scheldemolen zijn daar getuigen van. Deze schuren zijn om meerdere redenen belangrijk. Hun formidabele formaat is het resultaat van het huwelijk van plaatselijk boerenverstand met steedse koopmansgeest. Men stockeerde tot de prijzen omhoog gingen, om dan pas te verkopen. De kiem van het systeem van havennaties ligt in de polder. En wat verkocht men? Vooral gerst, aan de Antwerpse brouwerijen.

Menig Antwerpenaar heeft zich gelaafd aan Doel. Op een gelijkaardige manier is ook rederij Flandria verweven met Doel en de polder. Niet zonder reden is Flandria ter wereld gekomen als 'Stoombootdiensten Doel-Antwerpen' en nog voor Wereldoorlog 2 hadden honderdduizenden mensen een stapje gezet op Doelse grond om daar te genieten van de verten, de luchten, het water en andere vochtige geneugten... In deze streek is geschiedenis steeds een dynamisch gegeven geweest. Tussen stad en platteland, tussen landbouw en handel, tussen natuur en infrastructuur, tussen eb en vloed,... In de huidige plannen voor de streek is hiervoor te weinig aandacht, terwijl erfgoed juist het verbindende element kan zijn om deze geteisterde streek terug op verhaal te doen komen.

Men heeft de keuze: een mooi verhaal waarmee we de wereld nogmaals verbazen of nog méér procedures waarmee haven en polder elkaar uitputten. Intussen wapperen er al tientallen vlaggen met het motto 'Doel en polder is werelderfgoed' van Hedwigepolder tot Doel en van de Schelde tot de Grote Geule. Weldra ook aan Kallosluis en aan het Eilandje?

NIEUWSOVERZICHT