Persmededeling Doel 2020, 10 juni 2021

Nooddecreet voor nieuw dok op Linkeroever?

Vandaag verscheen in de regiokrant 'De Wase Koerier' een analyse mbt de stappen van de Vlaamse Regering ivm de havenuitbreidingsplannen op Linkeroever. Daaruit blijkt vooral dat er géén enkele lijn (meer) zit in de handelswijze van de Vlaamse Regering. Terwijl de nieuw bevoegde minister Matthias Diependaele (N-VA) en de MP Jan Jambon (N-VA) spreken van intensieve onderhandelingen met de bewoners, landbouwersverenigingen en de actiecomités van de polderdorpen geeft Zuhal Demir (N-VA) aan Lydia Peeters (Open VLD) opdracht om het scenario van een nooddecreet(!) uit te werken. Ondertussen wachten de bewoners en de actiegroepen al meer dan twee jaar op een hervatting van de gesprekken.

Einde mei raakte bekend dat de auditeur van de Raad van State de vernietiging adviseert van het ganse plan voor Extra-containercapaciteit op Linkeroever. Direct daarna kregen de leden van de WG Toekomstvisie Doel te horen dat de vergadering voor dezelfde avond opgeschort werd en er voorlopig ook geen vergaderingen meer komen. Dat is intussen de tweede keer dat dit gebeurt. En dat terwijl de meeste leden van de WG op geen enkele manier betrokken zijn bij de procedures voor de Raad van State. Anderzijds gaan alle andere werkgroepen - ook de meest gecontesteerde, die over nieuwe natuur - mbt ECA gewoon door. En dat is het dan. Van 'intensief overleg' valt vooralsnog niets te merken. Om het allemaal nog wat geloofwaardiger te maken liet de minister van Omgeving, Zuhal Demir (N-VA) afgelopen zaterdag in een kranteninterview met GVA weten dat ze aan haar collega Lydia Peeters (Open VLD) heeft gevraagd "het scenario van een nooddecreet te onderzoeken, iets vergelijkbaar als voor het Deurganckdok." Waarschijnlijk geheel toevallig verscheen in de havenkrant Flows afgelopen weekeinde ook "een verrassend alternatief" van "een betrokkene die zich niet wenst bekend te maken" en die de huidige ECA-alternatieven "te klein" vindt. Het betreft een ronduit fantasistisch project dat het vroegere – door de Raad van State afgevoerde – Saeftingheproject nog eens presenteert in een ander kleedje. Dat de havenkrant Flows hiermee net nu uitpakt lijkt veelzeggend. In 'de Wase Koerier' vraagt men zich luidop af of het Antwerps Havenbedrijf en de reders hun dok zoals het tot stand kwam in de complex project-procedure nog wel willen? Het zou gelijk verklaren waarom NIETS werd / wordt gedaan met het princiepsakkoord van 2018. De vernietiging door de Raad van State is dan gelijk mooi meegenomen en een goed argument om een nieuw nooddecreet door te duwen "aangezien de Complex Project procedure toch niet werkt".

In het kader van de Complex Project procedure hebben Doel 2020 e.a. drie jaar actief deelgenomen aan tientallen vergaderingen en actorenbijeenkomsten. Wij hebben in onze vrije tijd duizenden pagina's aan onderzoeknota's doorploegd en becommentarieerd. We hebben tal van persoonlijke gesprekken gevoerd met de mensen uit de adminstratie, politici en actoren in de regio. Dat heeft uiteindelijk in juni 2018 geleid tot een akkoord dat een basis bood voor een duurzaam vergelijk. Bewoners, actiegroepen én landbouwers waren bereid mee te gaan in een project waar we op géén enkele manier zelf vragende partij in waren of zijn. Dat kon enkel in ruil voor garanties op vlak van leefbaarheid, aanleg buffers voor de polderdorpen, beperkt ruimtebeslag en behoud van landbouwgronden. Het is de Vlaamse Regering die vervolgens woordbreuk heeft gepleegd. Tot op de dag van vandaag is er nog altijd niets dat er op wijst dat de Vlaamse Regering geïnteresseerd is in een duurzaam vergelijk met de mensen uit de polderdorpen en de ruimere regio. Eerder integendeel.

Sinds 2018 is er amper iets veranderd op het terrein. Alle vragen worden systematisch afgewezen of op de lange baan geschoven. Er worden zelfs bewoonde woningen opnieuw toegemaakt en er wordt weer gesloopt. Dat is niet meer de status-quo dat voor het akkoord van 2018 was afgesproken tussen actiegroepen en overheden. Dat zijn toestanden uit de loopgravenoorlog van tien jaar geleden. Toestanden waarvan we hadden gehoopt dat deze achter ons lagen. Ondertussen blijft de leefbaarheid van de omgeving, zeker in Doel maar ook in de polder, onder druk staan vanwege de aanhoudende leegstand en het blokkeren van nieuwe initiatieven.

Misschien is het nuttig er nog eens aan te herinneren dat exact 20 jaar geleden het nooddecreet voor het Deurganckdok in de steigers werd gezet. Toen heette het dat dit niet – nooit – meer voor herhaling vatbaar was. Het heeft er echter alle schijn van dat de Vlaamse regering die verjaardag wil vieren met een nieuw nooddecreet voor hun havenplannen. Of dat voor de Antwerpse Haven meer garanties biedt dan een onderhandeld - en een breed gedragen - akkoord valt nog te bezien.

NIEUWSOVERZICHT