BOEK: Doel2020. Het gevecht om Doel en de polder (door Jan Creve)

€ 24,- overschrijving op rek. nr. BE 26 4186 0588 9129 van Doel2020, vermelding van je adres en "Bestelling boek Doel 2020"

 
 

Persmededeling Doel 2020, 9 december 2008

Enquête van Maatschappij Linkeroever heeft schijn van puur bedrog

Volgens een enquête waarvan de Maatschappij Linkerscheldeoever vandaag de 'resultaten' vrijgeeft zou blijken dat een meerderheid van de oorspronkelijke Doelenaars akkoord gaat met de sloop van hun vroeger dorp.

Daarvoor heeft de Maatschappij Linkerscheldeoever een enquête uitgevoerd bij wat zij noemt "een relevante groep Doelenaars die tussen 1998 en 2007 het dorp hebben verlaten." Wie die relevante Doelenaars dan wel zijn, mogen we enkel raden. Hoeveel mensen betrokken zijn bij de enquête blijft eveneens een groot raadsel. Veiligheidshalve wordt enkel gesproken over... percenten! Volgens Daan Schalck zijn de resultaten opvallend. Ons valt vooral de niet-wetenschappelijke werkwijze van deze enquête op. Daan Schalck die van opleiding historicus is, zou toch moeten weten dat dit soort van bevraging van nul en generlei waarde is... Maar waarschijnlijk is dat ook niet de bedoeling.

Mogen wij ons hierbij luidop afvragen met wat de Maatschappij Linkeroever zich eigenlijk bezighoudt? Het dorp Doel vertegenwoordigt een kapitaalwaarde van 50 miljoen euro. Betaald door - en dus eigendom van - de Vlaamse belastingbetaler. De taak van de Maatschappij was om dit patrimonium "als een goed huisvader te beheren". In werkelijkheid heeft de Maatschappij alles gedaan om dit patrimonium zo snel als mogelijk naar de knoppen te helpen. Door niet op te treden tegen vandalen, door dieven hun gang te laten gaan. Door zelf moedwillig ramen en deuren te vernielen en huizen niet af te sluiten.

In plaats daarvan misbruiken de heren Schalck en Deckers nu de emoties van een handvol vroegere Doelenaars om te kunnen rondtoeteren dat een historisch dorp afbreken een goede zaak is. Dat er ondertussen nog altijd géén enkel plan is voor wat er dan op de plaats van dat weggeslagen dorp moet komen doet blijkbaar niet ter zake. Dat er bij de Vlaamse bevolking hoe langer, hoe minder animo is voor hun afbraakplannen, is blijkbaar nog minder van tel. Nochtans is het bij de gratie en centen van die bevolking dat mijnheer Schalck in de directeursstoel zit, en mijnheer Deckers voorzitter mag spelen.

Dat een overheidsinstelling als de Maatschappij Linkerscheldeoever mensen die emotioneel zwaar getroffen zijn nu op deze manier misbruikt, is ronduit beschamend. Met de cijfers wil de Maatschappij aantonen dat het Sociaal Plan heeft gewerkt. De 'cijfers' – of juist het gebrek daaraan - lijken echter vooral aan te tonen dat de Deckersen en Schalcken over miserabel weinig argumenten beschikken om hun afbraakpolitiek te wettigen.