Persmededeling Doel 2020, 6 mei 2018

35 jaar MLSO: weinig reden tot feestvreugde

Maatschappij LSO moet zich ernstig bezinnen over haar toekomstige maatschappelijke rol

Vandaag en morgen zet de Maatschappij Linker Scheldeoever naar aanleiding van haar 35e verjaardag de feestneus op. Het actiecomité en de bewonersvereniging Doel 2020 ziet nochtans weinig reden tot feestvreugde. Van de voorbije 35 jaar was de MLSO 20 jaar in de weer met de vernietiging van een complete leefgemeenschap, de afbraak van huizen, boerderijen en waardevol erfgoed. En de nodeloze verdrijving van honderden bewoners. Doel 2020 vraagt aan de directie en de raad van Bestuur van de MLSO om zich naar aanleiding van haar verjaardag ernstig te bezinnen over de maatschappelijke rol die van haar verwacht wordt.

De Maatschappij Linker Scheldeoever werd 35 geleden opgericht als een uitvloeisel van de Wet Chabert die voorzag in een tweedeling van de Waaslandhaven. De havenactiviteiten zouden onder de verantwoordelijkheid van het Antwerps Havenbestuur vallen en de ontwikkeling van industriële en logistieke activiteiten kwam onder leiding van de MLSO - Maatschappij Linker Scheldeoever.

Toen in januari 1998 de Vlaamse Regering besliste om Doel te laten verdwijnen - zogezegd onleefbaar naast het Deurganckdok - kreeg de MLSO de opdracht om Doel te onteigenen. Een rol die de Maatschappij met groot enthousiasme vervulde. Daar stopte het niet mee. Vanaf 2007 ging de Maatschappij over tot massale slopen. De eerste 7 huizen die tegen de vlakte gingen waren niet toevallig huizen die in het residentiële gedeelte van de Scheldemolenstraat lagen en pas in de jaren '70 en '80 waren gebouwd. Daarna kwam de historische Havenweg aan de beurt (op de inventaris van het bouwkundig erfgoed vastgesteld als bouwkundig geheel), het unieke Camermanhuis, het Hotel Europa en restaurant Saeftinghe (de oude tramstatie), restaurant het Paviljoentje. Vanaf 2008 werd er voortdurend gesloopt. Onaangekondigd. Om het protest van bewoners te neutraliseren werd in 2008 zelfs de federale politie ingezet die het dorp van 's morgens vroeg volledig afzette met prikkeldraad. Er woonden toen nog 200 mensen in de dorpskern van Doel...

Uiteindelijk maakte de rechtbank een eind aan de slopen in Doeldorp. Maar van de verplichting om de huizen "af te sluiten als een goed huisvader teneinde verkrotting tegen te gaan" maakte de MLSO een lachertje. Dieven en vandalen konden gedurende jaren ongestoord hun gang gaan. Dit was zonder meer schuldige nalatigheid waar de MLSO rechtstreeks voor verantwoordelijk is. Het enige wat telde was: sloop, ongeacht de verplichtingen die de rechter had opgelegd. Het gevolg van dit criminele beleid was een ongeziene kapitaalsvernietiging in Doel en de Polder.

Wie in Doel bleef wonen werd onder druk gezet met deurwaarders en rechtszaken. Honderden bewoners werden in de periode 2007 - 2009 illegaal verdreven uit hun huis. De gebruikers van het gemeenschapshuis De Doolen werd het contract opgezegd, de voetbalclub werd verdreven. Twee jaar geleden - Doel stond opnieuw op de kaart als woongebied - schreef de MLSO een aanbesteding uit voor de sloop van 251 woningen en boerderijen. Het was het zoveelste geval van onnodige intimidatie en provocatie. De aanbesteding was zogezegd in hoofde van veiligheid tot stand gekomen. Maar het feit dat er tientallen bewoonde huizen en hoeves op de lijst stonden die in goede tot perfecte staat zijn, toont aan dat 'de veiligheid' een drogreden was. De MLSO mocht dan de vermoorde onschuld spelen, voor de bewoners - waaronder verschillende hoogbejaarde mensen die van niets wisten - was de komst van aannemers die kwamen opmeten verre van onschuldig.

Sinds 2016 proberen actiecomités en vertegenwoordigers van de Vlaamse overheid moeizaam tot oplossingen te komen in bewoningsdossiers. Maar veel boodschap blijkt de MLSO daar tot nu toe niet aan te hebben. Getuige de handelswijze inzake de inschrijving van het jonge koppel dat conciërge is in De Doolen in Doel. En de jongeren die sedert 2012 in de huizen te Oud Arenberg wonen en die tot op de dag van vandaag een contract wordt geweigerd ook al zijn ze met alles in regel.

De Maatschappij maakt jaarlijks een winst van om en bij de 10 miljoen euro. Dat blijkt goed voor feestelijke evenementen en om goodwill te kopen bij sportclubs. Terwijl normalisering in Doel en de polder, inzet op efficiënt afvalbeheer in de Haven en de omgeving blijvende pijnpunten zijn. Dat is maatschappelijk niet aanvaardbaar.

Doel 2020 is er van overtuigd dat er wel degelijk een maatschappelijke rol is weggelegd voor de MLSO. Maar de directie en de Raad van Bestuur moeten zich ernstig bezinnen. De MLSO is opgericht om de baten en de lasten van de haven fair te verdelen tussen Antwerpen en het Waasland. Maar momenteel is het vooral Antwerpen dat de vruchten plukt van de havenuitbreiding en het Waasland dat de lasten krijgt. Met de bestuurders van de MLSO in de rol van diegenen die systematisch hun eigen streek vernietigen ten bate van de Antwerpse lusten. Dat is te gek voor woorden.

Doel 2020 vraagt aan de MLSO dat ze haar verantwoordelijkheid opneemt voor de regio. Dat ze een einde maakt aan onnodige controverse met bewoners. En dat ze in dialoog gaat met de bewoners en de verschillende actiecomités.

Doel 2020 vraagt dat de MLSO stopt met haar vernietigingsstrategie en inzet op normalisering in Doel en wijde omgeving. Dat ze een rol opneemt in het behoud van het bedreigd bouwkundig erfgoed dat haar eigendom is.

Doel 2020 vraagt dat de MLSO eindelijk investeert op afvalbeheer en effectief iets doet aan de negatieve effecten die de Haven voor de regio meebrengt.

Doel 2020 vraagt dat de MLSO voor alles de vertolker wordt van de belangen van het Waasland. En dat zowel op economisch vlak als op gebied van leefbaarheid en mobiliteit.

NIEUWSOVERZICHT